De meest bizarre date
22/04/2017 AnoniemWINACTIE
Mannen in de minderheid
Meer dan tien jaar geleden, begin twintig was ik, kwam ik haar tegen op een verveelde avond achter mijn computer in mijn studentenkamer. Als student in een technische studentenstad was een datingsite een uitkomst. Een slechte versierder was ik niet en ik had mijn uiterlijk ook wel mee. Maar in de stad hadden vrouwen, die ver in de minderheid waren, de macht.
Maar in de stad hadden vrouwen, die ver in de minderheid waren, de macht.
Bij mijn studentenvereniging konden zelfs de 'lelijkste' vrouwen aan iedere vinger tien gewillige jongens krijgen. Een oneerlijke competitie, en het excuus voor mij om online te daten. Dat had halverwege de jaren nul nog een niet onverdeeld positief imago onder twintigers.
Niet mijn type
Ze had me een ongepersonaliseerd interesseberichtje gestuurd dat me naar haar profiel had gelokt. Bianca heette ze. Ze kwam uit een randgemeente van mijn studiestad en volgde een MBO-opleiding tot kapster. Ze had een wat alternatief uiterlijk. Haar lange blonde haar had een roodachtig tintje. Ze droeg piercings in haar neusvleugel en onderlip en wie weet waar nog meer. En in haar oorlelletjes prijkten metalen tunnels die elegant in het opgerekte vlees staken.
Wat ook opviel was haar postuur. Ze was stevig, zeg gerust dik. Ze was eigenlijk niet het type dat binnen mijn beeld van mijn toekomstige vriendin paste. En mijn vrienden en familie zouden vast raar opkijken als ik me haar ooit thuis zou komen.
Ik reageerde niet en keek naar andere profielen. Toch bleef haar verschijning in mijn hersenpan hangen. Haar prachtige haardos, lachende gezicht en betoverend mooie ogen deden toch wel wat met me. En haar forse lijf met als dat metaal erin maakte me ook wel nieuwsgierig. Misschien moest ik me er maar aan over geven. Wat anderen ervan zouden denken daar moest ik maar eens wat minder mee bezig zijn.
Misschien moest ik me er maar aan over geven. Wat anderen ervan zouden denken daar moest ik maar eens wat minder mee bezig zijn.
Leuk contact
Ik stuurde haar een berichtje, en ze reageerde positief! Het begon met een paar berichtjes heen en weer. Al snel had ik haar MSN adres te pakken. En na twee avondjes chatten besloot ik het hoge woord eruit te gooien. Ik stelde een afspraakje voor. En daar had ze wel zin in. We spraken af in een café in het uitgaansstraatje van de stad waar ik woonde.
Na een dag in voorpret gezeten te hebben tijdens de colleges, toog ik om zeven uur s'avonds in de richting va het uitgaansstraatje. Het spannendste moment is net voor de date. Zou ze komen opdagen?
Ja hoor, daar stond ze. Groot en fors. De tunnels in haar oren waren alweer een halve centimeter groter dan op de foto. Ze droeg een bril. Die stond niet op de foto's maar dat deerde eigenlijk niet. Ze was sexy. Ze herkende me direct met een mooie lach. Ik gaf haar drie zoenen op de wang. We liepen naar binnen en namen plaats aan een tafeltje. Tijd om te beginnen met leuke gesprekken, het drinken van alcoholische versnaperingen. En uiteraard met de spanning hoe dit zou aflopen.
Tijd om te beginnen met leuke gesprekken, het drinken van alcoholische versnaperingen. En uiteraard met de spanning hoe dit zou aflopen.
Geen onverdeelde aandacht
Maar al snel kwam ik tot de ontdekking dat ze niet enkel voor mij was gekomen. Het café bleek een beetje het stamcafé van haar vriendengroep te zijn. En met iedereen die ze kende daar moest ze eventjes een babbeltje mee maken. En dat waren er veel. Het leek alsof ze de helft van de bezoekers in haar vriendenkring had zitten.
Op de momenten dat er niet toevallig iemand langs kwam was ook haar telefoon heel erg belangrijk. Met regelmaat moesten er sms'jes van allerlei personen, die kennelijk niet konden wachten, beantwoord worden. Ik zat er vooral wachtend bij. Ik had nog wel een gesprek met een jongen die haar 'beste vriend' scheen te zijn. Dat was overigens best een aardige kerel met een interessante baan. Ik geloof dat ik meer over hem te weten ben gekomen dan over Bianca.
Geen succes
Na zo'n anderhalf uur was mijn geduld echt op. Dit ging er niet beter op worden. Ik had niet het idee dat ze me leuk vond en ook niet dat dat nog zou gaan gebeuren. Als dat wel het geval was geweest dan zou ze namelijk niet met haar date bezig zijn.
Na zo'n anderhalf uur was mijn geduld echt op. Dit ging er niet beter op worden.
Ik pakte mijn telefoon en sms'te een vriend met de vraag of hij nog naar de stad kwam. Drie minuten later. Bianca leek er laconiek mee om te gaan. Ik gaf haar een afscheidszoen en liep het café uit. Een kwartier later trof ik mijn vriend en de rest van de avond vergat ik de teleurstelling in mooie momenten op de dansvloer.
Vervolgdate?
Ik werd de volgende dag wakker met een lichtelijke kater, die niet ongebruikelijk was na een goede avond op stap te zijn geweest. Ik zag dat mijn telefoon knipperde. Ik had een sms'je, wie kon dat zijn? Het was Bianca.
'Hee, ik vond het echt heel leuk. Heb je zin om nog eens af te spreken?' Een verbazing die ik nog niet eerder had meegemaakt overweldigde mijn brakke lichaam. Dat ze het leuk had die avond heb ik gemerkt. Maar dat ik er blijkbaar iets aan had toegevoegd daar had ik geen moment rekening mee gehouden.
Reacties
"Nare ervaring, maar heerlijk om te lezen. Je moet schrijver worden, als je dat al niet bent. Dank je wel voor het delen."
- Joarissa