Kleine moeite, groot gebaar
02/03/2015 PierreERVARINGEN
Over de redenen om niet altijd tenminste iets te laten weten, daar waag ik me niet aan. Maar is het misschien een goed idee als iedereen zich nu eens voorneemt iets te laten horen. Een simpel, 'Nee, dank je' volstaat al. Het is toch het minste dat je kan doen.
'Nee, bedankt'
Als een vreemde man of vrouw je in de kroeg een drankje aanbiedt maar je moet niets van hem of haar hebben zeg je toch ook even dat het niet hoeft?Dan blijf je niet zwijgend voor je uit kijken, hopen dat diegene van zichzelf wel weggaat? Dus, hoe gek het eerste mailtje ook is, hoe erg het ook niet klikt en hoe niet passend diegene ook is bij je zoekwens, laat het gewoon even weten. Het is maar een kleine moeite.
Geduld loont
En wat ik ook nog even kwijt wil; geduld loont! Ik hoef geen afwijzingen meer te sturen want ik heb me uitgeschreven omdat ik iemand heb ontmoet via e-Matching, na ruim een half jaar zoeken. Geef dus niet snel op!
Reacties
"Ik herken dit zeer zeker. Het heeft denk ik te maken met het aantal reacties op (nieuwe) inschrijvingen. Vrouwen en mannen zien dan vaak door de bomen het bos niet meer en laten in dat geval alleen iets horen naar diegene met de mooiste foto of het leukst geschreven profiel.Met als gevolg geen reactie of een afwijzing."
- Date031973
"Helemaal eens met Pierre, en een mooie beeldspraak met dat drankje in de kroeg. Het excuus dat Date031973 aanhaalt is wel heel slap. e-Matching geeft je al voorgekauwde antwoordmails dus met een paar klikken heb je een antwoord, je hoeft er niet eens over na te denken. Ik vind het bijna respectloos om een bericht compleet te negeren. Op zijn minst is een 'nee, dank je' iets wat je uit beleefdheid moet doen. Het zou op e-matching de 'huisregel' moeten zijn, iets wat je van je leden verwacht. Misschien zou e-Matching hier ook nog een rol in kunnen spelen door bv. mensen er aan te herinneren dat ze nog onbeantwoorde mails hebben?"
- CortoMaltese
"Ik sluit me aan bij Pierre en de commentaren, het voelt heel naar om genegeerd te worden. Als je schrijft doe je dat immers om een reactie te krijgen. Dat die afwijzend kan zijn is ingecalculeerd, niets horen went wat mij betreft niet.
Dat niets laten horen toch ook een reactie is, want een vorm van afwijzing, is wat mij betreft 'not done'. Want iets terug sturen wordt je heel makkelijk gemaakt en kost dus nauwelijks moeite. Het is een kwestie van goede omgangsvormen.
Voorheen stuurde ik na een week nog wel eens een reminder met humor en hoorde dan soms wel iets terug in de trend van "sorry, heb al een contact(en) lopen". Wel zo netjes om dat even te laten weten aan de contacten waar je niets in ziet, toch? Zelf schrijf ik daarom altijd terug, vanuit de wens tot wederzijds respect, ook in deze virtuele wereld, en in de hoop dat goed voorbeeld goed doet volgen."
- 2some2015
"Ik snap volkomen dat het niet prettig is om geen reactie te ontvangen nadat je met zorg en vlijt een mailtje hebt weten te formuleren en in afwachting bent van een teken van leven. Ook ik spreek uit ervaring. Maar ook ik maak mij soms schuldig aan de zogenoemde radiostilte. Als nieuw lid werd ik de eerste weken (!) overspoeld met zo'n 10 á 15 mailtjes per dag. Dat is geen excuus lees ik in de reacties. Persoonlijk vond ik het echter nogal een uitdaging om alle geïnteresseerden van een reactie te voorzien, waarna ik ervoor koos om enkel de 'mailers' met een persoonlijke en oprecht geïnteresseerde mail te antwoorden. Onpersoonlijke en gemakzuchtige `standaard` mails daarentegen laat ik voor wat ze zijn. Daarnaast is het mij meerdere malen overkomen dat de afgewezen mailer in kwestie niet akkoord ging (!) met mijn afwijzing waarna ik misplaatste en zelfs beledigende reacties terug ontving. Mede daarom ben ik zelfs huiverig geworden om afwijzingen te verzenden. Tja, een sociale wereld begint bij jezelf. Eens. Maar onderschat niet hoe ingewikkeld een dergelijk (voor het oog simpel) vraagstuk af en toe kan zijn."
- Poppedeintje