Onbevooroordeeld daten
04/04/2022 DatingCoach IrmaCOLUMN
Horizon verbreden
Hij zat tegenover mij in het restaurant en op zijn T-shirt stonden de woorden 'Don't fuck with me'. Een datingsite leek mij de ideale manier om mijn horizon te verbreden. Als vrouwelijke psychiater trok ik altijd hetzelfde type man aan. De overgevoelige hulpeloze man, die de wereld niet zo goed aankon en zich prettig voelde bij een zielenknijper, omdat dan twee individuen zich zouden kunnen verdiepen in zijn ellende.
Wellicht leed ik aan een stukje beroepsdeformatie. Niet alleen mijn praktijk, maar dus ook mijn privéleven waren gevuld met getormenteerde zielen die zich wilden laven aan een professionele analyticus van hun gevoelens. Vrouwelijk voelde ik me niet zo vaak.
Niet alleen mijn praktijk, maar dus ook mijn privéleven waren gevuld met getormenteerde zielen die zich wilden laven aan een professionele analyticus van hun gevoelens.
We waren naar een kiprestaurant gegaan omdat dat volgens mij wel bij deze man paste. Een menukaart vol Franse termen en een rij bestek bij elk bord zouden hem misschien afschrikken. Hier mocht hij met zijn handen eten. Ik wist me altijd goed aan de ander aan te passen.
Hij lachte ontwapenend en bruiste van energie, zijn ogen straalden. Voor een 'toyboy' was hij echter niet jong en aantrekkelijk genoeg en ik was daarentegen niet lelijk genoeg om me te moeten behelpen met een gigolo.
Genieten
Toch zou deze date-ervaring mijn wereldje misschien wat verruimen en moest ik van mezelf genieten van deze avond. Genieten was iets wat ik niet zo goed kon. Hij des te meer. Toen we ons te goed deden aan een stel kippenpoten - wel een tikkeltje ordinair voor mijn doen - keek ik continu tegen een lachend gezicht aan. Ergens een beetje onuitstaanbaar zelfs. Hij was zeker niets gewend.
Ik wilde hem laten weten dat het leven niet altijd over rozen kon gaan en vertelde dat het grootste deel van mijn patiënten weinig vooruitgang boekte. De primitieveling tegenover me zei doodleuk dat helpen en zelfs relaties beter gingen door er totaal onbevooroordeeld mee om te gaan.
De primitieveling tegenover me zei doodleuk dat helpen en zelfs relaties beter gingen door er totaal onbevooroordeeld mee om te gaan.
Zijn mobiel rinkelde en hij excuseerde zich met de woorden dat hij die avond stand-by moest staan. Ik hoorde hem door de telefoon zeggen dat het probleem van de ander op te lossen was en er werd een afspraak voor de volgende dag gemaakt. Nogmaals rinkelde de mobiel. Ik kreeg het vermoeden dat ik hier te doen had met een rasechte crimineel. Geen wonder dat hij geen beroep had ingevuld op de datingsite.
Ik hoorde hem zeggen dat hij onmiddellijk langs zou komen. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik gehuil. Ik vroeg snel om de afrekening in plaats van de rekening. Wat een Freudiaanse verspreking. Hij excuseerde zich uitgebreid en keek bezwaard toen hij zag dat het meisje dat bediende reeds door mij betaald was.
Downdaten?
Ik wist dat ik compleet verkeerd bezig was toen ik vroeg of ik met hem mee mocht. Mijn nieuwsgierigheid was groot, maar nog groter was het gevoel van aantrekkingskracht dat hij op me uitoefende.
Wat zou mijn moeder hiervan vinden? Het idee dat ik zou 'downdaten' (daten met iemand met een lager opleidingsniveau) zou ze afkeuren. Het feit dat ik om zou gaan met een crimineel zou ze verafschuwen.
Het idee dat ik zou 'downdaten' zou ze afkeuren. Het feit dat ik om zou gaan met een crimineel zou ze verafschuwen.
Kort daarna zaten we in zijn te dure auto richting slachtoffer van één of andere louche verwikkeling. Ik bleef wachten in de auto en dacht aan de aantrekkingskracht van de foute man waar veel vrouwen onder leden.
Toen hij terug in de auto kwam, en weet ik wel niet wat gedaan had, zakte ik nog dieper weg door zijn uitnodiging om bij hem een kopje koffie te drinken aan te nemen. Even later reden we de oprit in richting zijn dure villa, hoogstwaarschijnlijk bekostigd met witwaspraktijken. Hij had zelfs schaamteloos een groot naambord bij zijn deur geplaatst. Daarop las ik... dat hij psychiater was.
Noot van de redactie: we kregen wat vragen van leden of dit een waargebeurd verhaal was, en zo ja, waar de vrouw in het verhaal haar zienswijze vandaan haalde. Het gaat hier om een fictieve situatie. DatingCoach Irma heeft een extreme situatie gebruikt om haar punt te maken, namelijk dat je niet op basis van iemands uiterlijk/kledingstijl geen oordeel moet vellen, je weet niet hoe die persoon 'echt' is. Probeer dus open en onbevooroordeeld naar een date te gaan.
Reacties
"Het klinkt niet zo aardig richting Irma, maar ik mag hopen dat dit verzonnen is. Vrij heftig (voor mij) dat iemand überhaupt zo in het leven staat en dan ook nog als psychiater. Getuigt niet echt van mensenkennis of levenservaring. Onbevooroordeeld daten lijkt me inderdaad wel slim en je leert iemand pas echt kennen, na het datingprofiel."
- Junipermay
"Je leert iemand niet kennen na het datingprofiel, dat is hooguit een opstapje. Pas na wat conversatie, online en offline zou dat het geval kunnen zijn. Persoonlijk heb ik de indruk dat veel vrouwen al van een foto kunnen zien of het wat met iemand wordt of niet. Ook al eens meegemaakt dat ik voor de eerste keer iemand zou ontmoeten, zij had mijn gezicht meen ik nog niet gezien. Toen ze de deur openmaakte droop na een seconde de teleurstelling van haar gezicht. Niet bepaald bemoedigend, zo'n soort instelling. Dus ja: het mag wel met wat minder vooroordelen! Mensen zijn in tweede (of derde) instantie vaak anders dan je gedacht had. Je mist wat als je kortzichtig blijft!"
- Hans215
"Dit verhaal heb ik eerder gelezen, misschien van de hand van Irma, eerder in dit magazine. Het is een leuk voorbeeld van onuitgesproken gedachten en gevoelens, en beeldvorming, die 'gaande' zijn, als je iemand voor het eerst ontmoet. In principe ben je beiden positief bevooroordeeld, tijdens de ontmoeting doet blijken of dat (wederzijds) terecht is. De kunst lijkt mij om daar WEL woorden aan te geven, dan maak je contact. Als die ruimte er niet is, zegt dat veel, maar niet alles. Dat de hoofdpersoon zich liever blijft laten leiden door de eigen beeldvorming, of fantasie, is natuurlijk ook wat voor te zeggen. Als je iemand amper kent kan het heel ontactisch zijn, te zeggen wat je denkt. Al weet je dan wel sneller wat je aan iemand kunt hebben, is mijn veelal positieve ervaring."
- rinze
"Noot aan de redactie, misschien hoeven sommige verhalen niet zo overdreven te worden om een 'punt' te maken. Persoonlijk vind ik een zinsnede maken als 'hij was niet aantrekkelijk genoeg en ... ik niet lelijk genoeg' een behoorlijke uitspraak voor een fictief verhaal. Nu moeten we zeker niet elk woord op een weegschaal leggen of ons gekrenkt voelen, maar zo'n uitspraak normaliseren in verhaalvorm vind ik niet professioneel van een DatingCoach. Dat heeft niks te maken met onbevooroordeeld zijn maar vooral met oppervlakkigheid die ik juist op e-Matching niet hoop tegen te komen."
- CB91
"Ik vind dit een prima column. Het typerende van een column is dat het de zaken net wat meer aanzet met de bedoeling daarmee een punt te maken. Columns zijn niet waar of onwaar ze hebben de bedoeling om te emotioneren en soms te chargeren, een ander perspectief te bieden zullen we maar zeggen. Ik kan me nog herinneren lang lang geleden toen ik mij meldde bij een date. Zij deed de de deur open, internet bestond nog niet dus geen profiel met foto's gezien. Mijn eerste gevoel was ook teleurstelling, later heb ik dit helemaal geanalyseerd; ze leek op iemand die ik niet aardig vond. Na enig onderzoek bleek het tegendeel. Een mening is snel gevormd, maar ik heb het toch 20 jaar met haar volgehouden!"
- wijnz