We wonen zo ver uit elkaar, moet ik toch de gok wagen?
11/11/2021 DatingCoach IrmaDATINGVRAAG
Ik blijf maar dubben of ik die leuke man die toch stuk verder woont zal benaderen. Heb hem wel bekeken (moet hij ook gezien hebben). Ben ik te ouderwets om te denken dat een man - dan als het profiel bevalt - het initiatief moet nemen? 1.40u reizen met de trein, is mij te lang met auto. Werkt dat? Ik kan niet verwachten dat hij alleen naar mij komt.
- L
Beste L,
Veel mannen hebben net als vrouwen moeite om een interesseberichtje te sturen. Ik ben ze vaak tegengekomen. Ze zijn onzeker, verlegen, denken dat een vrouw te leuk voor ze is. Of ze zijn een paar keer afgewezen (wat erbij hoort) en gaan dan passief afwachten of een leuke vrouw ze opmerkt.
Sommige vrouwen daarentegen denken dat ze minder interessant zijn als ze het eerste berichtje sturen. Vroeger en nu nog werd ons vrouwen verteld dat mannen de jagers zijn en dat te happig lijken verkeerd zou overkomen. Dit hele idee zou ik vergeten op een datingsite.
Vroeger en nu nog werd ons vrouwen verteld dat mannen de jagers zijn en dat te happig lijken verkeerd zou overkomen. Dit hele idee zou ik vergeten op een datingsite.
Begin gerust het contact door een berichtje te sturen en mocht je vervolgens willen dat hij het initiatief neemt, dan doe je dat. Laat hem maar beginnen over het eerste afspraakje, etc.
Afstand dealbreaker?
Jouw tweede vraag of die afstand een probleem in de relatie is hangt er vanaf. Ik heb ongeveer twintig jaar geleden mijn man ontmoet en hij woonde op 1,15 uur afstand. Beiden werk(t)en we fulltime en we hadden beiden huisdieren. We hebben geen kinderen anders was het wellicht moeilijker geweest.
Ik heb er geen spijt van omdat de relatie de moeite waard bleek te zijn. Ik ben een slechte autorijder en zou in jouw geval ook in de trein stappen. Het is natuurlijk wel zo dat je niet steeds kunt verwachten dat alleen de man de reis maakt, hoewel dat met een beetje geluk wel zou kunnen als die man echt verliefd wordt.
Haalbaar
Ik weet niet of jij bijvoorbeeld met fulltime werk of kinderen of zelfs mantelzorg zit. Kijk eerst of het haalbaar is (het is geen buitenland en dat je telkens het vliegtuig in moet). Mocht je denken: 'Voor de liefde lukt dit wel', mail dan eerst een tijdje of bel eens met elkaar en leer elkaar wat kennen. Ga ook na of een eventuele verhuizing reëel is.
Ik zou er niet aan beginnen als jullie beiden in de toekomst niet willen verhuizen (tenzij jullie een lat-relatie zoeken natuurlijk).
Ik zou er niet aan beginnen als jullie beiden in de toekomst niet willen verhuizen (tenzij jullie een lat-relatie zoeken natuurlijk). Ik heb mijn baan in Groningen moeten opzeggen, maar of jij of de man in kwestie dat willen weet ik niet. Maar wellicht is dit al te ver gedacht.
Stuur maar een spontane mail en kijk of er een klik is. Vooruitlopen op bepaalde zaken kan soms zo'n stagnatie geven. Je moet uiteindelijk natuurlijk zelf de keuze maken, maar ik zou de gok nemen. Die man zit toch al in je hoofd. Veel succes en geluk gewenst.
Reacties
"Als het je overkomt dat je weer verliefd kan worden op je date, dan maakt het totaal niet uit hoe ver jullie uit elkaar wonen. Mijn koffiedate van verleden jaar kwam uit Maastricht vond het totaal geen probleem om naar mij te rijden, sterker nog, als het wat mocht worden wilde hij mij zelfs halen! Jammer genoeg voor hem werd het niets, ik had geen gevoelens voor hem. Moraal van het verhaal, als het je overkomt geef er aan toe, dan hoeven afstanden geen probleem te zijn. Liefde laat zich niet leiden, het komt op je pad als het voorbestemd is!"
- Honest
"Persoonlijk zou ik niet aan een relatie beginnen, die ver buiten mijn woonplaats Rotterdam ligt. Ik selecteer alleen op vrouwen, die in Rotterdam wonen. Heen en weer mailen, appen en telefoneren kan een zeer vertekend beeld geven en bij een echte ontmoeting zwaar tegenvallen. Derhalve sta ik altijd voor een vrijblijvende ontmoeting ergens op een terrasje en bij koud weer binnen. Het staat iedereen vrij, om een partner uit een ander deel van Nederland te halen, maar ik vind het niet altijd even realistisch. Ieder heeft z'n eigen leven opgebouwd, werk, huis, etc., dus er komt een hoop bij kijken. Heeft niets met negativiteit te maken, maar realiteit."
- Jan
"In theorie is afstand overbrugbaar, in de praktijk is het toch vaak niet erg praktisch. 'In het wild' moet je het nemen, zoals het komt, in een kunstmatige omgeving als een datingsite, is gericht zoeken mogelijk. Ik doe dat vooral in de eigen omgeving. Maar goed, mocht ik aangeschreven worden door een dame uit een andere regio, dan zal ik daar, ondanks de afstand, toch op reageren."
- brambram
"Nou, ik vind afstand toch wel een rol spelen. Als je een relatie aangaat met iemand die behoorlijk ver woont en je steeds een hele treinreis met de nodige overstappen moet maken om elkaar te zien, is dat toch elke keer wel weer een hele onderneming. Volgens mij moet je dan wel stapelverliefd zijn. Maar wat als de relatie even wat minder is, heb je dan wel zin om die hele reis te maken? Vaak hebben degenen die zeggen 'gewoon doen' geen flauw idee wat zo'n treinreis inhoudt. Want zij hoeven alleen maar in de auto te stappen en rijden comfortabel van punt A naar punt B, en zonder het gesjouw van bijvoorbeeld een weekendtas. Ik zeg wel eens, leg die afstand eerst zelf eens met het ov af, dan weet je pas wat het inhoudt. Aan de andere kant ben je er door de afstand wel echt helemaal uit als je elkaar weer ziet, en is het ook leuk een hele andere omgeving te leren kennen."
- Barber
"Als je niet (meer) wil trouwen of samenwonen en dus een LAT-relatie nastreeft, hoeft afstand geen probleem te zijn. Je zou voor jezelf de vraag moeten beantwoorden hoelang je in de auto of de trein wil zitten wanneer je na een (leuk) jaar met elkaar op zondagmiddag/-avond weer naar je eigen huis teruggaat. Ik zie veel relatiekandidaten als eis stellen dat hun toekomstige partner in dezelfde stad moet wonen, of binnen een straal van 25 km. Die beseffen kennelijk niet dat zij daardoor de kans op succes enorm verkleinen."
- BurgVoor
"Wat men van ver haalt is lekker, is het spreekwoord.
Duurt de relatie langer als je ver van elkaar woont, simpel omdat je elkaar minder ziet en daardoor elke keer zo verliefd en blij bent?
Of is het omdat je zo gewend bent aan je leven als single, dat het beter uitkomt en minder bedreigend is.
Mij is het in ieder geval nog steeds niet duidelijk waarom die lekkere mannen nu zo ver wonen.
In ieder geval heb ik tweemaal een lange afstand relatie achter de rug van drieënhalf en drie jaar.
Je hebt beide een eigen leven opgebouwd en woont meestal in de buurt van werk en kinderen.
Als je gepensioneerd bent, dan wil je (ik tenminste) in de buurt van de kinderen blijven wonen.
Mij is inmiddels duidelijk geworden dat dit niet alleen voor de vrouw, maar ook voor de man geldt.
En dan is het toch prettiger dit van te voren te vragen bij een ontmoeting waar meer in zit. In ieder geval heb ik nu duidelijk in mijn zoekprofiel mijn voorkeursgebieden aangevinkt.
Ik wil voorkomen weer te vallen op een man uit Verweggistan, want uiteindelijk blijkt dat dit op den duur niet werkt en een hoop verdriet met zich meebrengt, als je uit elkaar gaat om deze reden."
- wike
"Een profiel dat in je hoofd blijft hangen! Wat heerlijk! Zo vaak gebeurt dat niet, althans mij niet. Dus stap over de afstand heen en geef het een kans. En natuurlijk kan je zelf het contact starten, het is 2021!"
- Araceli
"Ik kan onderschrijven dat een lange afstand de druk op een zich ontwikkelende relatie kan vergroten - niet alleen door de reistijd, maar ook omdat de een uit zijn eigen omgeving is als die bij de ander verblijft - ook 'energetisch en sociaal'. Dat is vooral het geval als die omgeving er een is die je zelf niet snel gekozen zou hebben om te wonen. Vrienden/vriendinnen/buren waar je normaal goed contact mee hebt kun je daar niet zien, je vertrouwde huis waar je alles bij de hand had en de sfeer had gecreëerd die bij je past, is ver weg, je vertrouwde omgeving waar je alle ins-en-outs weet is ver weg. Daardoor is de persoon die 'op bezoek is' erg aangewezen op zijn partner en dat kan een geïsoleerd gevoel geven. En het kost tijd omdat zelfde weer op te bouwen bij die andere persoon.
Ik kan mij van relaties meer in de buurt herinneren, waarbij je spontaan 'tussendoor' bij elkaar langs kunt gaan, dat dat allemaal veel natuurlijker en vloeiender ging. Bijv. 's avonds bij je vriendin aankomen, praten, lekker samen eten, samen slapen, en de volgende ochtend na fijn ontbijtje, ga je je eigen weg weer, even bij een vertrouwde vriend langs om na te praten, en dan naar je favoriete winkel en weer terug in je vertrouwde eigen huis - en diezelfde avond komt jouw partner nog weer even bij *jou* langs.
Desalniettemin zou ik voor een bijzondere vrouw zeker die fase voor lief nemen - ook als ze ver weg woont. Het hangt er dus ook van af hoe goed je kunt aarden in de omgeving waar je partner woont."
- Kai
"Uit ervaring kan ik zeggen dat het niet werkt. Geen spontaniteit en even bij elkaar langs kunnen gaan, al (te) snel bij elkaar logeren ivm de lange reistijd, een van de twee moet, of allebei, moet bereid zijn om in de toekomst zijn omgeving, met alles wat daar aan vast zit, te verlaten. Eerste onderwerp van gesprek moet zijn: is een verhuizing mogelijk of uitgesloten. Na bijna een jaar geaarzel betekende het voor mijn relatie een breuk met veel verdriet van beide kanten. Zelf zou ik er nooit meer aan beginnen."
- Anne1959
"Ooit vond ik het stom en veel te rationeel om over afstand te praten. Liefde kent geen grenzen, en meer van die mooie praatjes. De jaren hebben me wijzer gemaakt Ik heb geen rijbewijs en vind het niet zo eerlijk om hem dan te laten reizen. Ik spreek de eerste keer dus graag in het midden af. Het echte probleem kwam dan als er een vonk oversprong. Ik heb geleerd dat iemand wel heel leuk moet zijn om dat vol te houden. Reizen kost tijd. Weekeinden bij elkaar doorbrengen terwijl je daar eigenlijk nog niet aan toe bent, is niet fijn. Spontane en kort durende afspraakjes zijn niet mogelijk. Het duurt veel te lang voordat je elkaars gewone leven kent. Ik doe het liever niet meer. Mijn datecirkel ligt zo'n 20 kilometer rond mijn woonplaats en dan liever niet te afgelegen, want onbereikbaar voor mij. Weinig romantisch? Jammer dan. Het kan erger: Ik raakte eens in gesprek met een heer (hij woonde niet eens zo ver) die gelijk afhaakte toen ik meldde geen auto te hebben. Reden: hij zag enorm op tegen de parkeerkosten in mijn stad en verwachtte niet dat ik die zou mee betalen."
- Micha
"Ik merk zelf dat ik het me moeilijk kan voorstellen om een relatie op te bouwen met iemand die heel ver weg woont. Bij elkaar leren kennen hoort een wandeling maken, naar bioscoop of theater gaan en af en toe naar het café of een hapje eten. Als ik dan naar een filmpje nog anderhalf uur naar huis moet rijden dan is de lol voor mij er snel af. En uiteraard als er geen verhuis intenties zijn dan is het ook op de lange termijn een doodlopende weg."
- George
"Beetje afhankelijk van je eigen behoefte de afstand. Voor mij hoeft het niet naast de deur. Tijd voor elkaar vrij maken is fijn. Maar bij grote afstand is het spontane afspreken vaak beperkt. En ook lastiger bij de eerste kennismakingsafspraken. Zelf vind ik max een uur wel ok. Waar ik wel ook op let is de regio. Een gezellige omgeving of een verre uithoek zegt me ook wel iets."
- Aimee
"Achter een leuk profiel schuilt niet per se een leuke man (of vrouw). Maar bijzondere profielen die je doen dubben zijn schaars. Wat meer hoop je hier te vinden? Dus gooi zeker zelf die steen in de vijver. In het ergste geval geef je de persoon achter het profiel daarmee een mooi compliment en hoor je verder niets. In het beste geval blijft het water nog lang, heel lang narimpelen op een vooraf niet te bevroeden mooie manier. Zo'n steen gooi je ook best met enige overtuiging. Opdat je niet wordt aangezien voor een toevallige passant die het profiel na een korte blik geen verdere gedachte, laat staan een berichtje, waardig acht. Of erger: voor een stenendrager die anderen vraagt ze in de vijver te gooien om zo wel de rimpels te kunnen aanschouwen, maar daarbij niet het risico te lopen de eigen voeten nat te spetteren."
- Fl0ris
"Nog even nagedacht over mijn reactie op af te leggen afstand voor een liefde. Bij mij ging het echt om giga afstanden (anderhalf en twee uur rijden) met beide een heel drukke baan, waarbij de liefdes veel (weken) in het buitenland verbleven voor het werk (eigen bedrijf). Nu ik nog maar drie dagen werk, is afstand minder bezwaarlijk, zeker omdat ik graag auto rijd. Mijn kinderen zijn globetrotters en kijken ook over grenzen. Mijn ouders verhuisden voor het werk nog naar het buitenland op hun 55e en waren erg gelukkig, maar die waren al een stel, dus dat is anders dan bij een startende relatie. Kortom, niets is zeker in het leven en niets is veranderlijker dan een mens."
- wike
"Het is een keuze tussen de partner van je dromen willen vinden en het zoveel mogelijk behouden van je eigen, veilige leventje. Ik zie hier veel praktische bezwaren voorbij komen, zoals drukke baan, geen auto, dicht bij de kinderen willen wonen... Ik denk dan: willen die mensen eigenlijk wel een relatie? Het zou wel heel toevallig zijn en een kwestie van geluk als je droompartner in de buurt woont. Het schijnt ook een bezwaar te zijn dat je niet spontaan kunt afspreken. Je kunt inderdaad niet even een bakkie doen, maar is dat zo erg? Des te leuker (en spannender) is het om elkaar na een tijdje weer te ontmoeten en met vlinders in je buik die lange afstand te overbruggen. En wat is in dit landje afstand? In Amerika zouden ze erom lachen."
- change1