Een relatie als aanvulling en niet als levensdoel
03/01/2022 DatingCoach IrmaCOLUMN
De Ware
Wat een keuze aan romantische boeken, literatuur, films, liedjes en feesten zoals Valentijn hebben we tot onze beschikking. Dit is prachtig maar het kent een keerzijde. Vooral jonge meisjes horen en lezen zelfs in de 21ste eeuw dat 'de Ware' vinden en krijgen ervoor zorgt dat je levenslang gelukkig bent.
'En ze leefden nog lang en gelukkig', is niet voor niets een bekende zin. Deze zin lees je veelal aan het einde van het sprookje of boek of de romantische film eindigt met een liefdesverklaring, een kus of nog meer. De keerzijde van al deze romantiek is dat mensen behoeftig worden en de liefde als oplossing voor al hun problemen zien of zelfs als invulling van het leven.
De keerzijde van al deze romantiek is dat mensen behoeftig worden en de liefde als oplossing voor al hun problemen zien of zelfs als invulling van het leven.
Geluk
Psychologisch klopt dit niet. Er zijn verschillende zaken waar je geluk van af hangt. Ook al is de liefde een zeer belangrijk aspect van het wel of niet gelukkig zijn, het is niet het enige dat telt. Denk bijvoorbeeld aan je gezondheid, je werk, het huis waarin je woont, je familie, vrienden, kennissen, eventueel kinderen of huisdieren. Ons leven bestaat uit heel veel dingen die van belang zijn voor ons welbevinden.
Vorige maand stelde iemand mij de vraag wat er bedoeld werd met het zinnetje: 'je hebt je leven op orde'. Ook al is dit geen aanrader om in een profiel te zetten - want je komt er immers vanzelf achter hoe de ander functioneert in het dagelijks leven en ziet het wellicht beter dan de persoon zelf - degene die dit vraagt raakt hier wel een hele belangrijke kwestie aan.
Blindstaren
Het is een feit dat als jij niet goed in je vel zit door allerlei problemen, en het maakt niet uit of deze problemen met gezondheid, huisvesting, kinderen, werk of iets anders te maken hebben, je een minder leuke partner bent voor de ander. Je stapt dan in een relatie met al je problemen en ook al ben je hier zelf wellicht niet schuldig aan, het kan een wissel trekken op een prille relatie.
Je stapt dan in een relatie met al je problemen en ook al ben je hier zelf wellicht niet schuldig aan, het kan een wissel trekken op een prille relatie.
Mensen die heel erg hard op zoek zijn naar een partner staren zich soms blind op dit (zij het belangrijke) aspect van het leven en kunnen er zelfs obsessief mee omgaan. 'Als ik een leuke vriend of vriendin, man of vrouw, zou hebben, dan zou ik gelukkig zijn.' Ja, het zou iets toevoegen aan je geluk maar het zou je andere problemen niet direct oplossen.
Ook al is het soms moeilijk te realiseren dat liefde niet alles goed maakt, het is een feit dat je een grotere kans op een goede en blijvende relatie hebt als je je ook gelukkig uit jezelf kunt voelen en je eigen problemen kunt hanteren. Zorg dat die felbegeerde liefdesrelatie de kers op je taart wordt, en niet de invulling van je leven, want dan ben je afhankelijk en straal je dit ook uit.
Zorg dat die felbegeerde liefdesrelatie de kers op je taart wordt, en niet de invulling van je leven, want dan ben je afhankelijk en straal je dit ook uit.
Leven op orde
Ondertussen wil je uiteraard uitstralen dat je een fijne partij voor de ander bent en hier kun je zelf veel aan doen. Indien mogelijk zorg ervoor dat je je leven zo goed mogelijk op orde hebt, want dan ben je een veel fijnere partner en dan kunnen jullie beide levens samen gaan in een gezamenlijk leven waar ieder een eigen verantwoordelijkheid heeft.
Kortom, 'ik kan niet zonder je' zou idealiter 'ik wil niet zonder jou' moeten zijn. Op deze manier ben je gelijkwaardig en heb je meer aantrekkingskracht.
Reacties
"Hoe zit het met een weduwe zoals ik, die een geweldig liefdevol huwelijk had, maar na 34 jaar werd dit beëindigd door de dood van mijn man. Ik was immens gelukkig in alle opzichten en had nooit kunnen bedenken dat ik überhaupt na jaren op een datingsite zou staan. Maar ik ben op zoek naar een familieman waar op ik weer verliefd kan worden voor de tweede keer in mijn leven, een soulmate die mij raakt in zijn doen en laten. Ik ben godzijdank gelukkig in alle opzichten, en kan mij zeer goed vermaken daar heb ik geen man voor nodig! Maar het zou fijn om een man te ontmoeten waarbij je jezelf kunt zijn, en die je neemt zoals je bent en niet om wie hij zou willen dat je zou kunnen zijn! Maar die zijn met een lantaarntje te zoeken."
- Honest
"Helemaal mee eens #Irma for (dating)president!"
- Tess70
"Begrijp mij niet verkeerd. Ik snap de strekking van wat de DatingCoach zegt, maar als al je vrienden en familie om je heen gaan settelen, trouwen, samenwonen, relaties krijgen en jij blijft zelf (ondanks je inzet) aan de zijlijn over... Dan heeft dat jammer genoeg toch invloed op hoe je er naar kijkt. En ja, mijn intentie is ook om alleen gelukkig te zijn, maar tijdens kerst, een stedentrip, een eet activiteit etc. wordt je telkens weer verdomd hard op de feiten gedrukt dat je na al die jaren nog alleen aan de zijkant staat. En dan is een relatie GEEN levensdoel maar wel een hele grote levenswens, waarvan je aanneemt gelukkiger te worden."
- CB91
"Mmm. iIk heb altijd moeite met mensen die fanatiek roepen; geen invulling, alleen aanvulling. Lijkt wel een soort trend. Weten die mensen wel hoe fijn een intense liefdesrelatie kan zijn zoals Honest beschrijft? Dat dat zoveel rijker is dan een vriendschap, hoe waardevol die ook is? Degene die je uitkiest om je leven mee te delen? Samen te beleven, te vrijen en eventueel kinderen mee te krijgen (voor de jongeren onder ons)? Dat is toch niet zomaar een wormvormig aanhangseltje? Ik vind het een vorm van armoede als je niet een relatie kunt hebben waarin je je deelt, bouwt, openstelt, kwetsbaar durft te zijn, je verbindt. En dat heeft niets met claimen, afhankelijkheid of onzekerheid of niet blij zijn met jezelf te maken. Of onvolledig zijn. Maar de meeste mensen zijn van nature een paardier en geen einzelgängers. Logisch toch dat zoveel mensen een partner zoeken, en de sites vol staan. Immers : 1+1=3. Iedereen die echte liefde heeft meegemaakt kan beamen dat de wereld dan gewoon meer kleur heeft. En ja, je elkaar aanvult en je samen 1 voelen een heelijk gevoel is. Jammer dat nu de trend ontstaat dat de liefde iets individueels is, een extraatje en geen levensdoel mag zijn. Maar dat liefde is afgevlakt tot iets waarbij degene alleen mag opdraven wanneer het uitkomt (alleen de leuke dingen en sex) en vooral geen invulling mag zijn. Dat is toch geen relatie? Maar eerder een beetje surrogaat en niet echt durven kiezen voor de liefde. Beetje polderen, maar goed, dat is dan ook wel echt Nederlands, vrees ik."
- Karen68
"CB91, ik begrijp wat je schrijft maar je staat als single niet per definitie aan de zijkant. Het is omdat je dat zo ziet dat je je zo voelt denk ik. Bekijk het eens anders: als single ben je vrij om een stedentrip met (een) vriend(en/innen) te doen en zelfs alleen. Je komt dan vaak met andere mensen in contact, en hebt vaak leuke ervaringen daardoor, die je nooit zou hebben gehad als je met een partner reist. En dat maakt je dan meteen een interessante persoon voor een evt. partner, want je hebt je eigen, interessante leven. Niets zo aantrekkelijk als dat!"
- Eddi
"Hoewel ook bij mij de alarmbellen af zouden gaan als ik op een eerste theedate (koffie drink ik niet) de indruk zou krijgen dat ik mijn potentiële partners levenslijn naar zingeving en geluk zou zijn, ben ik het totaal niet eens met het cliché dat je eerst uit jezelf gelukkig moet zijn (wat dat ook is), je leven volledig op orde moet hebben (wat dat ook is), vrij van bagage en problemen hoort te zijn, eer je klaar bent voor een relatie. Waarschijnlijk is dit het gevolg van de wetenschap in dat geval zelf volledig buitenspel te staan en daarbij de inschatting dat dit voor vrijwel iedereen zal gelden. Een en ander hangt natuurlijk af van wat iemand als de zin van het leven en geluk beschouwt. Zeker: wanneer dit het beleven van een zo leuk mogelijk leven is, wil men zich uiteraard niet al te veel sores op de hals halen door zich te verbinden aan iemand met een rugzakje of, god behoede, een reiskoffer vol ellende. Liever heeft men dan iemand die elke dag rondloopt met een continu overweldigend geluksgevoel dat afstraalt op eenieder die zich in zijn of haar nabijheid mag prijzen. Maar wat als zingeving voor iemand schuilt in het verzachten van leed, het nemen van verantwoordelijkheid en nimmer eindigende persoonlijke groei, en voor die persoon geluk slechts een bijproduct van de weg naar zingeving is dat komt en gaat als water bij vloed en eb? Dan kan zo iemand volgens mij met heel wat koffers op de trolley en zelfs bij eb nog veel te bieden hebben in een relatie. Bovendien zou in dat geval ieder ander zonder bagage, die altijd gelukkig is en het leven derhalve volledig op de rit heeft, zelfs een grote mate van achterdocht wekken. Wat maakt jou moeilijk in een relatie? (How are you crazy?) is volgens Alain de Botton dan ook zo'n gekke eerste vraag nog niet tijdens een date. In ieder geval een vraag die begrip biedt en dus getuigt van iemand die er niet alleen op uit is om de mooiste kers te plukken voor op de taart. Zo iemand is een werk in uitvoering die neemt door te geven. Treft die een gelijkgestemde, dan tekenen twee handen elkaar en vult het canvas zich bij beiden sneller. En daar lijkt mij helemaal niets mis mee. Daar mag je best naar verlangen."
- Fl0ris
"Helemaal mee eens wat CB91 en andere personen hierboven beschrijven. Het klopt dat je je niet moet blindstaren op een liefdesrelatie omdat je ook gelukkig met jezelf moet zijn, maar ik denk dat er teveel mensen nu alleen een partner zoeken als aanvulling op hun perfecte leventje en vooral niet in hun eigen leven willen snijden. Dat is al het begin van het einde van een relatie. Om iemand te leren kennen moet je investeren en dan moet je zeker in het begin wel eens buiten je comfort zone gaan. Op een gegeven moment vind je dingen die je samen blijft doen en andere dingen doe je los van elkaar. Btw: Niemand wil toch alleen maar een aanvulling zijn!"
- AP67
"Ik heb ooit een vrouw leren kennen die haar scheiding nog niet verwerkt had. Het was onbegonnen werk om met die vrouw een relatie op te bouwen. Voor mij was het vanaf dat moment duidelijk dat een relatie begint met jezelf. Zit je goed in je vel, ben je gezond, gelukkig en kun je jezelf in de spiegel aankijken en zeggen: ja, ik doe er toe! Wat is geluk eigenlijk? Ik zie het als het hebben van een goede basis met (klein)kinderen, familie, vrienden, enz. In ieder geval niet een nog onverwerkt verdriet of eenzaamheid. Je geluk hoort niet af te hangen van een partner, dat ben ik met de DatingCoach eens. Aan de andere kant zie ik een partner niet alleen maar als aanvulling op dat reeds leuke leven. Dat gaat mij iets te ver. Vrouwen die in hun profiel zetten dat ze geen invulling maar een aanvulling zoeken sla ik dan ook altijd over.
Voor mij is een partner een nieuwe dimensie in mijn leven, niet te vergelijken met het hebben van kinderen, familie, vrienden enz. Het delen, sparren, samen beslissingen nemen over grote en kleine dingen zijn voor mij essentieel in een partnerschap. Dat zijn dingen die alleen een partner kan invullen.
Natuurlijk blijven kinderen en familie mij even lief, ook na het vinden van een partner. Maar eigenlijk horen zij de aanvulling op je leven met een partner te zijn, net zo goed als ik dat voor hen ben, want zij hebben immers ook hun eigen leven met evt partners en kinderen opgebouwd. Voor hen is dat het allerbelangrijkste en 'opa' is die welkome aanvulling op hun leven."
- change1
"Dit is een wat ingewikkelde cirkelredenering. In feite zegt de DatingCoach: je bent pas echt een aantrekkelijke partij als je je alleen gelukkig voelt. Maar als ik me alleen gelukkig voel, waarom zou ik dan nog een relatie willen? En kan je niet te veel doorschieten in het gelukkig zijn in je eentje? Misschien een volgend onderwerp hier? Ik houd me aanbevolen om hem in te brengen. Misschien komt het doordat ik wat ouder ben, misschien komt het door wie ik ben, maar ik heb echt nooit het gevoel dat mijn omgeving denkt dat er iets ontbreekt in mijn leven of dat ik zielig zou zijn alleen. Integendeel: van mijn vriendinnen en vrouwelijke familieleden hoor ik vaak: ik zou jouw leven wel willen hebben. Vrijheid, doen wat en wanneer ik wil, genoeg ruimte (een must tijdens een thuiswerk lockdown), zelf beslissen over de aankoop van nieuwe meubels of het boeken van een vakantie. Zo langzamerhand ga ik het leven alleen steeds geweldiger vinden en dat heeft geen goede invloed op mijn datinggedrag. Simpel gezegd: ik kom meestal niet verder dan vier berichten heen en weer. En van de gedachte aan een date word ik nog net niet misselijk. Wie helpt mij? Hahaha."
- Micha
"@CB91: heel herkenbaar! Wanneer veel van je vrienden en familieleden aan het nestelen zijn, een gezin stichten en jou lukt het maar niet om diegene te vinden met wie jij hetzelfde zou willen doen, dan gaat dat aan je knagen. Het werkt negatief op je zelfbeeld. Voor mezelf heb ik wel duidelijk waarom ik nog (of alweer) alleen ben. Inmiddels heb ik het ook voor elkaar gekregen om mijn gevoel van eigenwaarde niet uitsluitend te laten afhangen van de meningen van anderen en het wel of niet hebben van een relatie. En mens zal altijd wel iets te wensen hebben in zijn of haar leven, ook voor wat betreft de hoeveelheid en kwaliteit van zijn of haar interpersoonlijke relaties en vriendschappen. Maar als je geen partner en / of kinderen hebt, is het een knap ongezonde constatering dat je geen doel in je leven zou hebben, anders dan je werk. Ik zoek het in hobby's en zelfontwikkeling, het opdoen van ervaringen. Externe validatie heeft iedereen nodig. Maar als je zelfbeeld (en geluk met jezelf) daarvan afhangt, dan wordt een relatie een voorwaarde om gelukkig met jezelf te zijn. Die verantwoordelijkheid mag je nooit, maar dan ook nooit bij een ander neerleggen."
- Jamesblond
"Ben het zeldzaam eens met Karen68. Liefde en relatie zijn geen bijzettafeltjes of bijvangsten in het leven. Het hoeft ook geen volledige overgave te zijn; het is de wederzijdse ruimte die vrijheid geeft om je eigen stuk in te vullen. Je moet kunnen fladderen. Geen inlevering/opoffering, maar een completer leven voor jezelf. Ik besef me best wel dat we in ons maakbare (?!) werelddeel vaak verblind achter de knoppen zitten, en vooral heel veel willen, maar wat is dat eigenlijk? Zo ook de partner als aanvulling/opvulling. Moet iedereen natuurlijk lekker zelf weten, maar ik ga voor de exclusieve verbinding, dat wat geen grenzen of vervanging kent. Niet om te claimen of te bezitten, maar zeker ook niet als een leuk bijzettafeltje. Ben je gek, voel ik me echt te goed voor. Maar het kan ook gewoon vriendschap zijn. Ook dat hoeft voor mij niet als een B-keuze te voelen. Wel duurzaam graag. Een beter milieu begint toch bij jezelf?"
- Thijs20
"Wanneer ik in een profiel lees dat iemand een aanvulling zoekt op het toch al zo geweldige leven, bekruipt mij toch een gevoel dat deze persoon niet zo serieus is in relaties. Niemand wil het gevoel hebben slechts een aanvulling te zijn. Jezelf helemaal overgeven aan de ander is weer het andere uiterste en ook niet gezond. Het hangt natuurlijk ook af of je opzoek bent naar iemand om een gezin mee te stichten of dat je een heel goede vriend(in) zoekt. Dat jezelf een soort van incompleet voelt omdat je de ware niet aan je zijde hebt, herken ik wel. Dat was bij mij pakweg 10 jaar geleden veel sterker dan nu. Ik heb veel meer vrede met mijn huidige bestaan, maar hoop nog steeds de vrouw tegen te komen waarmee het echt klikt."
- Ren71
"Wat een openbaring, al die reacties op de stelling van de DatingCoach! Ik kan me wel vinden in het merendeel van de reacties. Natuurlijk is ook mijn leven goed zoals het is en voel ik me gelukkig. Maar ik zou Geluk zo graag willen delen met die ene speciale persoon. Geen aanhangsel, geen invulling, maar gewoon die speciale persoon met wie ik een innige verbinding voel. En hij ook met mij. Met hem kan ik na 22.00 uur nog bellen zonder me bezwaard te voelen. Bij hem kan ik na een lange autorit nog langskomen omdat ik dat graag wil en nog geen zin heb om naar mijn eigen huis te gaan. Mijn moeder- en oma-rol is heel iets anders dan wat ik heb met een partner. Vakantie vieren kan ik ook met een vriendin, net zoals Kerst en Oudejaarsavond. Ik heb daarbij genoten van het koken en samen tafelen. En tóch zou ik graag die speciale verbinding willen met die ene persoon (ik gooi het er maar in) met wie ik ook lichamelijk de liefde kan vieren. En juist dat stukje hoort bij de invulling en ik wens het niet als aanvulling te zien. Veel omhelzingen in 2022!"
- ZonEnZee
"Geen aansprekend vooruitzicht: een liefdesrelatie als de kers op mijn/zijn taart. Ik wil meer dan dat. Het lijkt me ook ingewikkeld om belangrijke elementen van een relatie: vriendschap, intimiteit en seksualiteit in die kers te stoppen. Volgens mij kunnen wensen naast elkaar bestaan. Enerzijds de wens voor een mooie relatie, als één van de levensdoelen. Anderzijds de wens/uitgangspunt om de sores uit vorige relaties niet in te brengen in een nieuwe relatie en/of die als oplossing daarvoor te zien. Mijn ervaring is, dat er best wel een kans is dat oud zeer/gedoe in een nieuwe relatie naar boven komt. Ook niet erg, zolang ieder verantwoordelijkheid neemt voor het opruimen van het eigen gedoe en partners daar op een liefdevolle manier mee kunnen omgaan. Dat vraagt wel zelfkennis en zelfinzicht, geduld en het goede gesprek. Ik weet het, geen sinecure, maar wel te doen. Voor mij is de wederzijdse wens om hiervoor moeite te willen doen belangrijk bij het aangaan van een nieuwe relatie."
- Cyrena