Hoe staat het met de eenzaamheid na bijna twee jaar coronacrisis?
06/01/2022 Redactie (Anne)POLL
Hoe staat het met de eenzaamheid na bijna twee jaar coronacrisis?
- Uitslag
- Mannen
- Vrouwen
Ik voel me heel eenzaam
Ik voel me een beetje eenzaam
Ik voel me neutraal
Ik voel me (helemaal) niet eenzaam
Reacties
"De ene zal zich eenzamer voelen dan de ander. Dat ligt een beetje aan de persoon, maar het is moeilijk om je in deze periode niet eenzaam te voelen, zeker nu de feestdagen voorbij zijn. Het is een treurige tijd. Je kunt niets. De supermarkt is het enige uitje en dan zie je alleen maar mensen om je heen zonder gezicht. Door die mondkapjes kun je niet zien of ze blij, verdrietig, boos of chagrijnig zijn. Even een winkel inschieten kan niet. Ergens wat gaan drinken/eten kan niet. Online bestellen kan wel, maar de bezorgers zijn overbezet en bezorgen bij de buren met de smoes dat ik niet thuis ben. Dat scheelt hun weer. Het enige hoogtepunt is de persconferentie. Vol verwachting kijk ik uit naar Hugo die de toekomst meestal pessimistisch schetst. En als hij dan eens optimistisch is, geloof ik hem niet meer. Weet u nog... dansen met Jansen. Straks zegt hij... ga lekker daten, want met Pfizer word je weer een womanizer. Ik let eigenlijk alleen nog maar op zijn schoenen. Wat zou hij nu weer aan zijn voeten hebben? Dat pleziertje is nu ook weg. Zijn opvolger ziet eruit als de verpersoonlijking van de dood die je spoedig komt halen. Zal best een aardige en kundige man zijn, maar hij maakt mij niet vrolijker. Afgelopen zondagavond mijn booster gehaald. In de stromende regen naar een immens groot terrein met enorme tenten gereden. Bomvol mensen en geprikt door een grote militair in camouflagekleding. Het leek wel een evacuatie in oorlogsgebied. Ik werd onwijs hard geprikt. De vorige prikken voelde ik niet eens. Nu drie dagen last van mijn arm gehad. Geen vrolijke tijd dus en dan heb ik het nog niet eens over het daten gehad. Ik heb twee verzoekjes afgewezen, niet omdat het geen leuke vrouwen waren, maar het zou een wandeling worden met een coffee-to-go die korter zou duren dan de rit erheen. De tijd van het jaar is ook niet echt in het voordeel. Ik ben nu vrouwen aan het 'verzamelen'. Mijn favorieten lijstje stroomt bijna over. Dat betekent straks keuzestress, al denk ik eerder dat het lijstje vanzelf weer leegstroomt door alle afwijzingen die ik krijg. Maar het geeft me in ieder geval hoop voor de toekomst. O ja, de vraag was of ik nu eenzaam ben. Dat gelukkig niet, maar leuk is anders. "
- change1
"Hi change1, ik ben niet het type dat zo nodig een reactie moet plaatsen, maar nu ff wel: ik heb met plezier jouw stukje gelezen, lijkt wel een column. Ik kan mij wel vinden in jouw stukje, op de 'favorieten vrouwenlijst' na dan."
- Remember
"Voel ik me eenzaam? Soms wel en meestal niet. Ik kies er voor om de geluksmomentjes te zien. Ja, ik woon alleen, ben pensionado, maar heb gelukkig een heerlijke hobby. Met al mijn tekenspullen op tafel voel ik me een rijk mens. En weet je wat er gebeurt? Mensen om me heen komen graag een kop thee drinken. En ik maak nu mee dat vrouwen die een lang huwelijk hebben mij vragen om te komen eten 'want hun man heeft met vrienden afgesproken en voor zichzelf alleen koken ze niet'. Eerst vond ik dat leuk, maar nu ik besef dat ik hun opvulling ben ergens voor, zeg ik ook weleens nee. Dan is er ook het besef dat ik gewoon gelukkig ben in m'n eentje.
Maar pas geleden op zo'n druilzondag had ik ook wel het gevoel van 'Als ik nu een speciaal persoon in m'n leven zou hebben dan zou ik deze dag wat knusser invullen'.
Ik woon op een plek waar fietsende vriend(en)innen langsfietsen en ze zien mij als een restaurantje waar je altijd langs kunt voor iets te eten of drinken. Nu heb ik met de fietsers afgesproken dat het C-onderwerp hier niet besproken wordt. Geen zin in. Als zij vertrokken waren bleef ik achter met een depri-gevoel. Dat laat ik niet meer gebeuren.
Ik mis mijn yogalessen. Het contact met de mede-cursisten, maar gelukkig hebben we Zoom en zo is er toch onderling contact. Contacten heb ik ook via FB. Ik plaats er berichtjes op van mijn geluksmomentjes.
Van het dansen met mijn kleindochter van 5. Ze hoort muziek, ik zie de lach die op haar gezichtje komt, ze kijkt me aan en dan is er die connectie tussen oma die zo graag danst en die kleine meid die haar armpjes omhoog gooit en precies zo danst als ik.
En op FB ben ik lid van een aantal tekenclubs. Allemaal mensen die geluk ervaren in hun hobby. Ik bedoel maar: Hoe blij kun je worden als je 100+ likes krijgt op je schilderij? Als iemand je een groot talent noemt? Wow... Meteen op een roze wolk!
O ja.. Drie weken geleden heb ik een date gehad in Katwijk. Gewoon puur voor vriendschap. Was geweldig! Wandelen langs de zee en 's avonds samen gekookt bij hem thuis. Niets aan de hand toch? Alleen maar leuk! Hij is ook een tekenaar, maar dat was toevallig zo. Ik wens jullie veel geluksmomentjes!"
- ZonEnZee
"Corona, het is wat het is. Ik trek even een blik positiviteit open. Wees blij dat we in dat deel van de wereld wonen waar vaccins zijn, ook al lijkt de prikhal op een oorlogsgebied. Wees trouwens blij dat je niet in een oorlogsgebied woont! Wees ook blij dat er genoeg geld is om dit alles te bekostigen. Je zou het niet zeggen met al dat geklaag, maar er worden miljarden uitgegeven om ondernemers te steunen. Dat regelen die politici die niets goed kunnen doen, toch ook maar. Ja, ik weet dat het irritant is wanneer mensen je gaan vertellen dat het elders beter is. Zoals je vroeger van je moeder niet mocht zeggen dat je honger had, want in Afrika. Maar het is gewoon wel waar natuurlijk. Staar je niet blind op wat niet kan, iets met half lege glazen of zo. Er kan heel veel wel namelijk en mondkapjes houden je gezicht ook warm in de winter. Geniet van het gevoel dat je in een lock down niets hoeft, bijvoorbeeld het halve land afreizen voor een date. Zo fijn dat ik niets mis, want er is ook niets. Realiseer je dat wij ouderen in ieder geval al veel gedaan en gezien hebben in ons leven, iets wat er voor de jonge generatie voorlopig niet in zit. Ten slotte, mopperen en zeuren maken dat je niet snel bij in het favorietenlijstje komt. Ik wens een ieder een liefdevol en vooral positief 2022."
- Micha
"Hi Remember, dank je voor je compliment en dat van die 'vrouwenlijst' geloof je toch niet echt?"
- change1
"Wanneer ben je eenzaam, geen idee, dat gevoel ken ik niet. Door de corona-epidemie in het beginstadium, verbleef ik noodgedwongen thuis, mijn huis vaarde er wel bij, klussen die zijn blijven liggen pakte ik groots aan. Mijn kleinkinderen appte met mij of videochatten elke dag. De oudste is 15, de jongste 1 jaar, ik ben een trotse oma van 4 kleinkinderen. Telefonische gesprekken met zus, broer, familie en vriendinnen, heel gezellig en fijn, maar soms verlangde ik naar één dag rust! Ik heb mij nooit één minuut eenzaam gevoeld, komt ook doordat ik mijzelf goed bezig kan houden en door thuis te zitten ook de voordelen kunnen inzien. Het enige wat ik ontzettend mistte was het knuffelen met mijn kinderen en kleinkinderen! Maar dat heb ik dubbel en dwars ingehaald."
- Honest
"Dus 63% van degenen die aan de enquête hebben deelgenomen voelt zich een beetje of heel eenzaam in deze tijd. Dat vind ik toch wel triest. Wellicht kan e-Matching hier soelaas bieden, door bijvoorbeeld een nieuwe optie te creëren, namelijk de keuze voor één of meer relatievormen: vriendschap, LAT, samenwonen... om maar een paar voorbeelden te noemen. Dan ontstaan er misschien eerder en meer contacten hier op e-Matching, is de ontmoeting minder beladen en als het één er niet van komt (relatie), kan er wellicht wel een mooie vriendschap ontstaan. Of er kan op termijn uit een vriendschap iets moois opbloeien. Het kan ook bewust een vriendschap zijn voor een gezamenlijke interesse, hobby, activiteit, vakantie of gewoon voor de gezelligheid. En er zullen uiteraard mensen zijn die hier geen behoefte aan hebben. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Het is maar een suggestie, al zou ik persoonlijk de relatiekeuze-optie fijn vinden, omdat het een middel tegen eenzaamheid kan zijn voor sommigen. En dan mag van mij de vermelding van lengte, gewicht en leeftijd gerust verdwijnen. Dat werkt alleen maar denken vanuit de 'hokjesgeest' in de hand."
- Anoniem
"Eigenlijk heb ik niet eens zoveel last van het 'coronagedoe'. Tel mijn zegeningen, nog steeds een warm huis, genoeg te eten, lieve kids/kleinkids, vrienden, uitstapjes.. Je zult maar in een ontwikkelingsland wonen! Heb uiteraard wel te doen met mensen die hard getroffen zijn. Omdat ik alleen ben besloot ik me bij het begin van de pandemie niet op te gaan sluiten tussen 4 muren. Ben van meet af aan blijven oppassen op de kleinkids, uitstapjes blijven maken, momenteel even over de grens in Duitsland, contacten onderhouden, daten, en afgelopen september weer de eerste vliegreis. Wandelen in de mooie natuur en dan thuis koffiedrinken met een vriendin, kleinkids, mijn huis verbouwen, muren schilderen, de tuin onderhouden..etc.etc.. Kom nog steeds tijd tekort. De vraag is: leg je de focus op wat allemaal niet kan of ben je blij met wat nog wel kan en maak je er gewoon het beste van? Van mopperen en kniezen wordt de situatie niet anders maar verspil je wel je tijd. Zoek naar mogelijkheden om je dagen fijn in te vullen en wees daar een beetje creatief in. En natuurlijk ben ik ook blij als we straks weer onbekommerd kunnen rondstappen, zonder mondkapjes, sombere nieuwsberichten en corona app."
- lieverdje
"Ik heb een relatie gehad van 20 jaar. In het begin was ik zo verliefd, de wereld was ok ik had een relatie met de mooiste en leukste vrouw op aarde. Maar de wereld was niet ok, objectief gezien, achteraf was onze relatie een éénrichtingsproject dat voornamelijk door mij werd uitgevoerd. Vanaf het begin één grote fake van haar kant, maar ik was perfect gelukkig. Definieer geluk? Aan het einde van onze relatie was ik perfect ongelukkig en voelde mij een gevangene in mijn eigen relatie. Zij was nog steeds dezelfde het enige wat was verandert dat was ik. In de jaren na de breuk heb ik me vaak eenzaam gevoeld. Blij dat ik van haar af was maar ontzettend eenzaam. Ik kijk daar nu anders tegenaan; als blijkt dat je je in dezelfde situatie gelukkig en ook miserabel kunt voelen terwijl de basis onveranderd is dan klopt er iets niet met die gevoelens. Het gaat om de perceptie van een situatie. Voor de oxytocine is het heel goed als je iemand kunt aanraken en dat is de reden dat we hier allemaal in dit digitale buurthuis vertoeven, maar voor de rest is praten over eenzaamheid een beetje onzin. Eenzaamheid kan alleen bestaan in je hoofd, je kunt het niet vastpakken dus dat kun je beter ook niet proberen. Ik ben het met bovenstaande bijdragen eens dat geluk zit in kleine dingen. Het is alleen zo jammer dat de meeste mensen zoeken naar perfectie terwijl dat eigenlijk dodelijk saai is, hierdoor blijven heel veel mensen alleen en als je dat niet wil dan is dat balen."
- wijnz
"Als ik mijn kinderen weer terug heb gebracht naar hun moeder in Duitsland en weer thuiskom, word ik gegrepen door de stilte. Door het beroepsverbod vanwege corona, zie ik (veel) minder cursisten en ben ik minder met anderen bezig en is het wel eens stil. Ik mis -al tijdens mijn korte huwelijk- de verdieping met een partner, zowel geestelijk als fysiek. Gelukkig word ik er niet meer depressief van of moedeloos, want ik leef voor mijn kinderen en mijn vak. Maar het is soms donker en koud en mis die zonnestraal die me aanvult. Alleen voor anderen er zijn, is voor mij niet meer genoeg. We mogen nooit te bang zijn om te ontmoeten."
- Frank06
"Gelukkig dat ik nog werk in de zorg en dus onder de mensen ben. Maar jeetje wat mis ik het sporten met mijn team, de wijntjes , de kletspraat, de dansfeestjes, intenser contact met buren. En vooral met dit weer. Ik probeer veel naar buiten te gaan ben aan het verbouwen ( geen aannemer te vinden), doe een studie en herhaal dit de volgende dag! Ook m'n dochter van 19 wordt er niet vrolijker van. Hahaha gezellig stel ik wil eruit! Daten? Buiten in de regen of direct bij iemand thuis. Werkelijk , doe eens positief zeg ik dan tegen mijzelf. Jij, die altijd lacht en grappen maakt. Kom tevoorschijn hup. Geniet van al het moois dat er wél is! Ik ben m'n katten maar eens goed gaan observeren hoe zij dat doen. Dát helpt! Bewustwording van onszelf en de aarde waarop we leven, persoonlijke ontwikkeling, er is genoeg te doen. En straks, wordt het gewoon weer voorjaar."
- Pippie
"Na een hoop ellende, jarenlang geploeter, inmiddels zelfstandige kinderen, zzp-er op leeftijd zou ik zo graag eens thuiskomen in een huis waarin geleefd wordt, dus waar in mijn afwezigheid bv. een wilg is geknot, de appels en/of kaki's zijn geplukt, het aanrecht schoon, de kamer gestofzuigd, de hond uitgelaten, de kippen gevoerd, een maaltijd gekookt, de boodschappen gedaan, de houtkachel brandt of een kopje thee wordt ingeschonken... Kortom, ik ben doodmoe van alles alleen doen en zou graag weer dat gevoel hebben dat er iemand, ergens op de wereld, van me houdt en dan heb ik het niet over mijn kinderen of alle klanten die me geweldig vinden maar gewoon iemand om het leven mee te delen, tegen aan te kletsen of een knuffel van te krijgen en het hele gewone in-en om huis samen te doen. Bestaan ze nog?"
- RonjaRoversd
"Eens met Anoniem! Er bestaan datingsites met een keuzeknop voor een relatie of vriendschap. Ik ken zelfs een datingsite waarbij je een oproep kunt plaatsen, zoals 'wie heeft er zin om met mij een boswandeling te maken en aansluitend een hapje te gaan eten?' Aan die oproep kunnen meerdere mensen voldoen en het doel is slechts leuk (vriendschappelijk) contact. Niet iedereen zal daar behoefte aan hebben, maar voor de eenzamen onder ons kan het een uitkomst zijn. e-Matching is puur gericht op het krijgen van een relatie en daar is uiteraard niks mis mee, maar criteria als leeftijd, afstand, gewicht, lengte dragen er wel toe bij dat men voor zichzelf het ideale plaatje creëert. Je 'configureert' hem/haar a.h.w. en om die reden mislukken dan ook de meeste dates. Het gevoel dat je bij iemand hebt is immers allesbepalend en niet of iemand precies aan jouw criteria voldoet. Daarom zou het goed zijn als e-matching de mogelijkheid zou bieden om singles elkaar ook op een wat ongedwongener manier te laten ontmoeten. Vriendschap (of gewoon een gezellige dag) is dan het uitgangspunt, maar juist omdát het zo ongedwongen is en je vooraf niet de verwachting hebt jouw droompartner te zullen ontmoeten, kan het best zijn dat je hem/haar uiteindelijk toch op deze manier vindt."
- change1
"Even reagerend op change1, dat zou ik ook fantastisch vinden, een waardevolle vriendschap, meer niet (ook geen ONS) met een man met wie je gezellig een dagje op stap kan, markten af struinen, samen gezellig thuis etentjes voorbereiden, gezelschapsspellen spelen, diepgaande gesprekken voeren. Maar die bestaan niet. Ooit was ik naïef, een jaar lang had ik telefonisch gesprekken met een koffiedate, nadat ik door de corona-epidemie maar één keer de gelegenheid had om hem te zien op een terrasje, waarin ik duidelijk aangaf dat ik helaas geen gevoelens had voor hem, maar wel gezellig uren konden praten. Uiteindelijk wordt het een ander verhaal als de ander verliefd blijkt te zijn, en mij steeds voor un fait accompli stelt. Met de woorden dat liefde kan groeien volgens hem, dat hij dan wel wil meegaan in alleen mijn vriendschap onder het mom beter zo dan helemaal niets, maar vervolgens heel dwingend gaat worden. Gelukkig wel op afstand, dat was een naar gevoel dat iemand zo intens claimend kan zijn! Daar heb ik toen weloverwogen een punt achter mijn vriendschap naar hem toe gezet. Dus een illusie armer, mijn conclusie: mannen willen geen pure vriendschap, daar zitten altijd een addertje onder het gras."
- Honest