Je leven weer oppakken na een ziekte of ongeluk
01/12/2022 DatingCoach IrmaCOLUMN
Lichamelijk herstel duurt (soms) lang
Sommigen onder ons hebben een ernstige ziekte of een ongeluk gehad en zijn een tijd uit de roulatie geweest. Als het om een uitputtende ziekte of een lange IC-opname gaat, kan het leven weer oppakken een redelijke klus zijn. Ook daten hoort bij het oppakken van het leven.
Wanneer iemand weer actief kan daten hangt helemaal van de ernst van de ziekte of het ongeluk af. Heb je bijvoorbeeld een maand IC achter de rug, dan ben je zo verzwakt dat je nog geen potje kunt open draaien, laat staan achter je computer zitten. Sterker nog, het zitten op een stoel is dan moeilijk.
Wanneer iemand weer actief kan daten hangt helemaal van de ernst van de ziekte of het ongeluk af.
De patiënt wordt met een passieve lift van het bed in de stoel gezet en een half uurtje stoel is reeds uitputtend en het enige wat op zo'n dag kan. Elke dag IC kost een persoon vijf procent van zijn of haar spierkracht. Zodra de handen weer een beetje functioneren is het poetsen van het gebit of het wassen van het gezicht al een hele klus en natuurlijk heeft typen dan nog geen prioriteit. Rechtop bed zitten is dan al topsport en lopen kan nog helemaal niet.
Eerst moet deze persoon weer leren staan op een apparaat en dit geeft meestal al een overwinningsgevoel. Het volgende is dan met behulp van een verpleger of verpleegster op dat apparaat naar het toilet gaan. Na een aantal weken en met hulp van een fysiotherapeut leert de patiënt eerste stappen te zetten en wat een triomf is het wanneer er kleine stukjes achter de rollator kunnen worden gelopen.
Psychisch herstel duurt (soms) nog langer
Geestelijk is er ook van alles gebeurd. De persoon in kwestie moet opnieuw leren met prikkels uit de omgeving om te gaan. Aardige mensen die weten hoe ze hiermee om moeten gaan kunnen van grote betekenis zijn. Het leven is echter zo dat je dit niet van iedereen kunt verwachten en het leven is ook zo dat je niet moet verwachten dat als je bijvoorbeeld na een half jaar weer gaat daten en al blij bent dat je met een stok kunt lopen je erop kunt rekenen dat andere mensen rekening houden met wat je hebt meegemaakt.
Natuurlijk zijn er heel veel lieve empathische mensen maar je kunt bij voorbaat niet verwachten dat een persoon die je tegenkomt jou voorzichtiger en zachter gaat afwijzen dan wanneer je die ziekte of dat ongeluk niet zou hebben gehad. Misschien gebeurt het omgekeerde wel en krijg je glashard te horen dat de ander liever met een kerngezond iemand een relatie wil beginnen.
Misschien gebeurt het omgekeerde wel en krijg je glashard te horen dat de ander liever met een kerngezond iemand een relatie wil beginnen.
Misschien is dit wel een goede richtlijn. Wanneer jij denkt dat je een afwijzing even makkelijk kunt incasseren als vroeger, dan ben je wellicht aan het daten toe.
Levenslang
Als je veel pech hebt, kan het zijn dat je levenslang iets overhoudt aan je ziekte of ongeluk. Vorige week kwam ik een jonge vrouw tegen die helaas beide borsten heeft laten afzetten in verband met een gevaarlijk kankergen waarvan ze drager is. Voor haar geldt dat zij moet leren om haar nieuwe lichaam te accepteren voordat ze moedig op datingpad kan gaan. Hierbij is wellicht een goede psycholoog geen overbodige luxe.
Naast al de ellende die de persoon in kwestie heeft meegemaakt is het ook nog noodzakelijk om een goede houding te vinden. Het leek een tijd lang alsof de wereld om de patiënt draaide. Artsen, verpleegsters, familie en vrienden toonden extra veel aandacht, en de persoon werd erop gewezen dat hij of zij aan zichzelf moet denken. Prima, maar pas na deze fase, is daten weer leuk. Tijdens het daten hoort de belangstelling namelijk wederzijds te zijn.
Reacties
"Laten we het dan niet alleen over lichamelijk herstel hebben, daarvoor heeft menigeen nog wel een soort tolerantie. Maar mensen die zelf te maken hebben gehad met psychisch lijden, aandoeningen, ervaringen of hoe je het wil noemen, dat is hier taboe, getuige de vele profielen waarin staat dat er geen rugzak is, dat het glas altijd halfvol is, dat men positief in het leven staat. Dat gun ik iedereen, maar heeft er nu werkelijk niemand hier iets meegemaakt dat wat beschadiging heeft opgeleverd? Ikzelf wel, ik spreek wel eens van littekens die soms nog jeuken, of krassen op de ziel. Daar kan ik het goed mee uithouden, althans dat is mijn leerpad. Wie volgt?"
- oblaat
"Dankjewel voor deze post. Zeer herkenbaar. Ik voel me nog zo kwetsbaar dat ik mijn profiel voorlopig nog geparkeerd houdt, zelfs al zie ik hier regelmatig profielen van mannen die ik eigenlijk graag een berichtje had willen sturen. Maar ik voel me nog niet mezelf Zolang ik mezelf nog niet herken, zal het hem waarschijnlijk ook niet lukken om mijn echte ik te herkennen. Geduld is een schone zaak zeggen ze."
- Anoniem
"Ik heb zelf minder vertrouwen gekregen in daten aangezien ik een zenuwprobleem heb gekregen en daardoor wat moeilijker loop. Ik heb ook het idee dat mannen die eerst geïnteresseerd zijn later afknappen als ze me hebben zien lopen. Erg jammer, want ik heb nog genoeg te bieden."
- Anoniem
